dichtstuk

Elk gedicht is dichterbij dan ooit,
maar jouw gezicht, dat was nog nooit
zo ver - ik zou het zacht
willen beschrijven in de nacht
en aan den lijve, met mijn handen,
met mijn vingers, net als toen

maar het verglijdt, het glipt er door,
zelfs onze allereerste zoen
ligt nu niet langer hier vanvoor
op mijn lippen
dan verlangen wachten wou
op de woorden - ik wil jou,
ik wil jou en jou alleen,
ze kwamen niet.

Ze komen niet maar ik begrijp het wel,
wat jij bedoelt en ’t raakt m’n vel
maar niet aan wat ik voel

hoe gek ik van je was  (of ben?)
beschrijf ik nu dus met mijn pen,
leg je gezicht vast in gedichten
zwart op wit glanzend papier
en je bent mooi hoor, op A4,
als een uitgewerkt idee,
mijn móóiste tâche de beauté!

Ik poëzie je nog steeds graag
maar zag je liever in 3D
en liever langer dan vandaag.

(Ja, het is waar, er zijn er nog,
gespierde bundels in de bib,
maar ik wil dieper -
onder lakens duiken
met een lievelingsboek -
ik geloof dat ik een uitgelezen
romantikus zoek.)

don-eer een keer

 

Heb ik je geraakt?
Je dag beter gemaakt?
Zin om iets terug te geven?
Een koffie of je leven!

 

fotografie

 

Bernard Panier