Verdraaid! Dit lijf!
Mijn huid wringt zich uit met de tijd.
En ik heb er stilaan meer dan genoeg van.
Van vel, niet van tijd, die zit wel
almaar strakker rond mij.
En jij. Wanneer word jij wakker?
M’n lief, draai ze onomwonden terug,
alsjeblieft, raak mij, maak van mijn rug
weer mijn rug, mijn buik mijn buik.
Ik wil niet onderduiken als een ballerina
opgewonden in haar doosje en er
als een dolle mina met tussenpoosjes
voor jouw troost uit mogen.
Ik wil eindeloos met je kussen,
dansen en draaien voor jouw ogen
Ik zit al veel te lang zo gevangen
met een veel te groots verlangen
en een veel te kleine veer,
zo naar binnen gekeerd en
ik herinner mij er keer op keer
jouw vingers over mijn rimpelingen,
jaarringen als spiralen van verhaallijnen
die jij vertederd verder tekende,
de jouwe aan de mijne.
Liefste, blijf nu een keer voorgoed
zonder verweer en hou ze open,
jouw hart en mijn doosje, al is het
op een kier, ik kom je wel tegemoet,
maar ga niet lopen, leg jouw laatste hand
hier, aan mijn torso in torsie en zie
hoe het leven mij beschreven heeft
voor jouw plezier en tegen jouw muur,
een sculptuur als gegoten, pure poëzie.
Ik herinner mij vooral wij twee,
heel dichtbij elkaar en de zee,
zij aan zij, yin yang, lekker vrij,
onbevangen en hoe onze fraaie blootjes er
mekaar zacht raakten, hoe we nog meer
kraaienpootjes maakten, lachend in de zon
en nog naakter en nog dieper: de liefde.
Ja, jij herinnert je nu vast ook wel
hoe het zo allemaal begon.
don-eer een keer
Heb ik je geraakt?
Je dag beter gemaakt?
Zin om iets terug te geven?
Een koffie of je leven!
fotografie: Thierry Van Kerm