geen groen blaadje meer, maar
zo veel warme najaarstinten wijzer
elke grijzer portret ontroert me, zoals
de vormen die ik al aannam met dit lijf
terwijl een ‘ik’ in de ruimte erin en errond
ermee in de tijd bestond en wel overblijft
wat echt fijn is aan ouder worden als vrouw:
ik neem geen blad meer voor de mond
ook niet als ik het deze herfst weer zeg:
het is niet anders, ik hou van jou
