Ik had mijn vergezicht wat ver gezocht,
het lag dichtbij, echt, en zelfs niet om
de bocht, maar hier: rècht voor mij.
Ik had nu eens mijn ogen dicht, dan weer
mijn blik naar buiten gericht, maar
het was binnen in mij, elk ogenblik.
De eindeloosheid blijft mijn wens,
voorlopig ben ik lijf en mens en vrij
te kiezen hoe ik dat dan wil: gebonden zijn.
Aan mij, aan jou, mijn God, mijn Lief,
mijn Liefde voor dit leven. En aan de vraag:
Waar was ìk ook alweer gebleven?
don-eer een keer
Heb ik je geraakt?
Je dag beter gemaakt?
Zin om iets terug te geven?
Een koffie of je leven!
fotografie